Spośród wielu karabinów, które brały udział w walkach podczas II wojny światowej, M1 Garand był pierwszym standardowo wydawanym karabinem automatycznym używanym przez Stany Zjednoczone. Był to karabin służbowy przydzielony żołnierzom podczas II wojny światowej i wojny koreańskiej, a w kolejnych latach był używany w wielu innych konfliktach.
M1 Garand był uważany za dobry karabin i dobrze sprawdzał się w walce. W rzeczywistości cieszył się tak dobrą reputacją, że gen. George Patton nazwał go „największym narzędziem bojowym, jakie kiedykolwiek wymyślono”.
Rozwój M1 Garand
M1 Garand
został stworzony przez, i nazwany na cześć, Johna Garanda, inżyniera w US Army’s Springfield Armory. Z Kanady Garand przeniósł się do USA, gdzie otrzymał możliwość zaprojektowania własnej broni palnej. Swoją pierwszą koncepcję lekkiego karabinu maszynowego, Model 1919, przedłożył Marynarce Wojennej USA podczas I wojny światowej.
Choć pomysł został odrzucony, Garand otrzymał pracę jako projektant broni i ostatecznie został przeniesiony do Springfield.
Podział części M1 Garand, US Army Field Manual FM 23-5. (Photo Credit: US Army / Wikimedia Commons / Public Domain)
W latach 30. XX wieku armia chciała mieć zamiennik dla M1903 Springfield. Rozwiązaniem Garanda był właśnie M1. Został on zaprojektowany w 1932 roku, a do produkcji trafił cztery lata później. Nowy karabin posiadał system uruchamiany gazem, który wyrzucał stare łuski i wprowadzał nowe do komory. Używał także magazynka en-bloc z ośmioma nabojami, który wyrzucał się wraz z ostatnim nabojem, podczas gdy inny mechanizm utrzymywał rygiel otwarty dla nowego magazynka.
Ta cecha nadała pistoletowi kontrowersyjne „ping”.
„Ping” i inne wady M1 Garand
Jedna z domniemanych wad M1 Garand miała związek z dźwiękiem „ping”, jaki wydawał po opróżnieniu, co informowało wroga, że jego użytkownikowi skończyła się amunicja. To dawało im możliwość skoku na bezbronnego żołnierza. Chociaż wielu uważa, że było to szkodliwe dla osoby władającej karabinem, okazało się, że jest to w pewnym sensie mit
.
Kiedy przeprowadzono wywiady z weteranami II wojny światowej na temat używania M1, ujawnili oni, że właściwie lubili ping, ponieważ było to namacalne przypomnienie o konieczności przeładowania broni. W badaniu z udziałem 315 żołnierzy, którzy używali M1 w Korei, tylko 85 z nich uważało, że hałas był pomocny dla wroga. Czterdzieści trzy osoby uznały, że nie ma to znaczenia, podczas gdy 187 uważało, że jest to pomocne, aby wiedzieć, kiedy przeładować broń i dlatego powinno pozostać częścią projektu.
Inne drobne wady przypisywane M1 to fakt, że był on nieco nieporęczny i ciężki, co utrudniało korzystanie z niego żołnierzom o mniejszych dłoniach. Kiedy był w pełni załadowany bagnetem i procą, ważył do 11,6 funta, mniej więcej dwa i pół więcej niż M1903. Nie mógł być również ładowany pojedynczymi nabojami i mógł używać jedynie klipsów zawierających osiem lub więcej naboi.
Użycie podczas II wojny światowej
Kiedy Stany Zjednoczone oficjalnie przystąpiły do wojny, Springfield Armory zaczęło pracować non stop, aby wyprodukować M1 Garand. W czasie największej wydajności fabryka mogła wyprodukować imponującą liczbę 1300 karabinów na zmianę. W czasie całej wojny wyprodukowano około 5,4 miliona M1.
Większość amerykańskich żołnierzy używała tego karabinu do 1941 roku, a Korpus Piechoty Morskiej przyjął M1 do 1944 roku. Broń ta była używana w wielu kampaniach, między innymi na Wyspach Salomona
w Afryce Północnej, na Wyspach Gilberta i na całym teatrze europejskim. Broń okazała się na tyle skuteczna, że siły Cesarskiej Japonii zmieniły swoją taktykę.
Sierżant instruuje nowego rekruta o prawidłowej formie i pozycji do strzelania z M1 Garand, lipiec 1945. (Photo Credit: PhotoQuest / Getty Images)
Pomimo pewnych narzekań na M1, wielu żołnierzy zaczęło wymieniać na niego swoją broń, gdzie tylko było to możliwe. Karabinki M1 były na przykład intensywnie używane we Francji podczas D-Day, ale gdy nadszedł czas, by wojska alianckie zaczęły nacierać w głąb lądu, szybko zastąpiono je M1-kami, które łatwiej przebijały się przez przeszkody zarówno w miastach, jak i na terenach wiejskich.
Użycie M1 Garand po II wojnie światowej
Po zakończeniu II wojny światowej Stany Zjednoczone naprawiły i odbudowały wiele z M1 Garandów, które były używane za granicą. Kiedy kraj poszedł na wojnę w Korei, zostały one ponownie użyte, wraz z ponad 300 000 nowo wybudowanych karabinów.
Wojna koreańska przyniosła zupełnie nowe wyzwania dla M1. W szczególności obawiano się, że karabin zamarznie podczas mroźnej zimy w 1950 i 51 roku. Żołnierze rozwiązali ten problem usuwając smar i olej.
Żołnierze z Batalionu Etiopskiego, 7 Dywizja Piechoty, 1953 rok. (Photo Credit: United States Army Heritage and Education Center / Wikimedia Commons / Public Domain)
Więcej od nas: M1919 Browning: An Innovative and Revolutionary Firearm
Do końca lat 50-tych M1 Garand został zastąpiony przez karabin M14, który również został opracowany przez Garanda w Springfield Armory. Mimo to broń ta była nadal używana przez wielu żołnierzy amerykańskich, a także przez inne kraje. Wiele M1 zostało dostarczonych do sił południowowietnamskich podczas wojny wietnamskiej, a upuszczone karabiny zostały odebrane przez Viet Cong. Była to również główna broń używana przez siły amerykańskie podczas inwazji w Zatoce Świń na Kubie w 1961 roku.
