Od czasu zakończenia wojny w Wietnamie, wietnamscy cywile wykorzystują amerykańskie odpady wojskowe. ”Reduce, reuse, recycle” nabrało zupełnie nowego znaczenia dzięki przedsiębiorczym rolnikom, którzy przekształcili stare wyrzucone zewnętrzne zbiorniki paliwa w kajaki.
Zbiorniki paliwa zaadaptowane jako kajaki
W lotnictwie odrzutnik to metoda usuwania zewnętrznych przedmiotów i paliwa w razie zagrożenia. W szczególności, zewnętrzne zbiorniki paliwa, które znacznie zwiększały zasięg myśliwców – ale ograniczały prędkość i manewrowość – były wyrzucane po wykorzystaniu paliwa, a nawet podczas walki.
W czasie wojny wietnamskiej tysiące zewnętrznych zbiorników z paliwem zostało zrzuconych na terenie kraju. Dla wielu rolników z wiejskich terenów Wietnamu były one dosłownym darem niebios. Zbiorniki były produkowane w stylu clamshell, z dwoma połówkami złożonymi razem, aby stworzyć pusty zbiornik. Te połówki zatrzaskiwały się i były zabezpieczone paskiem, a farmerzy, którzy się na nie natknęli, zdali sobie sprawę, że równie dobrze mogliby je rozebrać.
Lekki metal, z którego wykonane były czołgi, sprawiał, że były one doskonałymi wodoodpornymi łodziami rzecznymi. Prawie 50 lat po wojnie wiele z tych improwizowanych jednostek pływających nadal w pełni funkcjonuje, stanowiąc istotną formę transportu wzdłuż systemów rzecznych, które przemierzają odległe regiony kraju.
Rozwój zbiornika zrzutowego
Zbiorniki zewnętrzne, znane również jako zbiorniki zrzutowe, zostały po raz pierwszy opracowane i wdrożone podczas hiszpańskiej wojny domowej. Podczas II wojny światowej niemiecka Luftwaffe zaczęła opracowywać 300-litrowe zewnętrzne zbiorniki paliwa wykonane ze stopu lekkiego dla Junkersa Ju 87R.
Alianci i Królewskie Siły Powietrzne (RAF) zaczęły rozwijać własne zbiorniki zrzutowe, które były wykorzystywane do zwiększenia zasięgu patroli myśliwskich i średnich bombowców dalekiego zasięgu. Wielu wczesnych krytyków uważało, że myśliwce eskortowe dalekiego zasięgu, używane do ochrony cennych flot ciężkich bombowców, można łatwo przekonać do zrzucenia zewnętrznych zbiorników paliwa na początku nalotu, tworząc konkurencję o zasoby między średnimi bombowcami dalekiego zasięgu.
Krytyka ta okazała się niesłuszna, gdy zdano sobie sprawę, że operacja „Vengeance”, w której zestrzelono samolot japońskiego admirała Isoroku Yamamoto, nie zakończyłaby się sukcesem bez dodatkowych 450 galonów paliwa dostarczonych przez zbiorniki zrzutowe zamontowane na kilku myśliwcach Lockheed P-38 Lightning.
Pod koniec wojny, zbiorniki zrzutowe, które nie były uważane za niezbędne wykorzystanie metalu, zostały przeprojektowane tak, aby były wykonane ze specjalistycznego kleju i papieru typu kraft, które były nie tylko wodoodporne, ale również odporne na ciepło i zimno. Czołgi „papier-mâché” mogły być użyte tylko raz, ale były niezwykle skuteczne, a jednocześnie oszczędzały niezbędne zasoby metalu. Co zabawne, były one pomalowane na jasny srebrny kolor, podczas gdy metalowe zbiorniki były matowoszare i były na tyle lekkie, że po opróżnieniu mogła je nosić jedna osoba.
Zbiorniki zrzutowe stały się improwizowanymi bombami
Amerykańscy piloci myśliwscy przenieśli swoje użycie zbiorników zrzutowych na zupełnie nowy poziom. Rzadko się to zdarzało, ale niektórzy piloci Republic P-47 Thunderbolt kreatywnie zmieniali źródło paliwa ze zbiorników zewnętrznych na wewnętrzne, gdy lecieli nisko nad wrogiem. Wyrzucali oni zbiorniki zrzutowe wciąż wypełnione paliwem, po czym szybko wracali i celowali prosto w szybko opadający zbiornik.
Po trafieniu amunicją paliwo zapalało się i rozdzierało metalowe zbiorniki niczym bomba. Inne metody improwizowanych bomb w zbiornikach paliwa obejmowały dodawanie składników, aby stworzyć to, co było zasadniczo bombą napalmową, która eksplodowałaby przy uderzeniu. Ta metoda, która była intensywnie wykorzystywana podczas wojny koreańskiej, działała zarówno na metalowe, jak i „papierowe” zbiorniki zrzutowe, podczas gdy technika „zrzuć i strzelaj” była skuteczna tylko w przypadku zbiorników metalowych.
Ostatecznie, zbiorniki paliwa wykonane w celu jednorazowego wykorzystania energii znalazły nowe życie na wiele sposobów, w czasach pokoju i wojny. To, co początkowo było symbolem pomysłowości, stało się brutalne wraz z wprowadzeniem improwizowanych bomb napalmowych, a obecnie, dzięki lokalnej zaradności, zbiorniki pomagają leczyć społeczności zniszczone przez bezwzględną i okrutną wojnę wietnamską.
